24 قوله عليه السلام : و لم يتولّهم الأعجاب الى قوله حسناتهم :
« خود پسندى بر آنها سلطه پيدا نمىكند » عجب و خود پسندى عبارت از اين است كه انسان خود را به تصوّر فضيلتى بزرگ بداند و منشأ چنين حكمى نفس امّاره است كه شخص را بدين پندار ، كه چنان فضيلتى خاصّ اوست و صرفا با سعى و كوشش وى به دست آمده است ، گرفتار مىسازد ، بى آن كه توجّهى به بخشنده نعمتها و عطا كننده فيض ، خداوند متعال داشته باشد .
ولى فرشتگان آسمان به دليل غرق بودن در عشق خداوند و مطالعه مستمرّ نعمتهاى وى و قرار داشتن تحت جلال و عزّت حق تعالى ، از اوهام و خيالات و از احكام واهى بدورند . بنابراين عبادتهاى گذشته خود را زياد ندانسته و آنچه از خير و نيكى به دست آنها صورت پذيرفته باشد بزرگ نمىشمارند .
