در جايی پولی به بانك میدهد برای اينكه اين پول را در جای ديگر خودشبرود بگيرد . مثل كاری كه در قديم معمول بود : اشخاصی كه به شهری مسافرتمیرفتند ، برای اينكه پول را همراه خود نبرند و از خطر محفوظ بماند آن رابه تاجری كه در آن شهر طرف داشت میدادند و حواله میگرفتند و در آن شهربا مختصری كمتر از طرف میگرفتند . مثلا هزار تومان در اينجا میداد و نهصدو پنجاه تومان در مقصد از طرف میگرفت . حواله بانك هم همينطور است .آيا اين اشكال دارد يا خير ؟ اين شكل از نظر فقها اشكال ندارد . زيرا اشكال تنها در موردی است كهقرض دهنده زيادتر از قرض گيرنده بگيرد اما اگر قرض گيرنده چيزی اضافهبگيرد ، اشكالی ندارد . در اينجا [ يعنی در حواله ] قرض دهنده اضافهنمیگيرد بلكه كسری میگيرد . ممكن است اكنون چنين چيزی وجود نداشته باشد، ولی كسی كه با پولی معامله میكند شايد حاضر باشد مثلا هزار تومان بگيردو بعد از چند ماه هزار و پنجاه تومان بدهد زيرا در اين مدت روی اين پولمعامله میكند . میگويند اگر اضافه بدهد اشكال دارد ولی اگر كسری بدهداشكال ندارد . مسئله ديگری خريد و فروش سفته است ، سفتههای حقيقی و سفتههای صوری كهبا هم فرق میكند . اين بحث را به آخر صحبت موكول میكنيم . دو نوع ربا مسئله ديگر مسئله تعويض پول يك كشور با كشور ديگر است كه از قديممعمول بوده حالا هم هست . در قديم كه در يك |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir