است ، و اگر اسلام سعادت انسانيت است ، اين كار بايد هم حرام باشد .اما آن احسان به كافر كه [ وضع ] بالا را نداشته باشد حرام نيست ، خوبهم هست . اينجاست كه به اين مطلب میرسيم كه اساسا دايره خارج شدن انسان از مرزخودخواهی به هيچ چيز حتی به انسان محدود نمیشود ، تمام عالم وجود و هستیرا دربر میگيرد ولی هستی در مسير كمال خود ، يعنی در مسير حق پرستی و حقخواهی و آنچه كه خدا برای عالم میخواهد يعنی سعادت ، كه انسان آن چيزیرا بخواهد كه خدا میخواهد . خروج از خودپرستی به معنی واقعی ، آن وقتحقيقت پيدا میكند كه در يك مرزی متوقف نشود حتی مرز انسانها . لهذا مادر اسلام به عنوان انسان دوستی چيزی نداريم كه بخواهد ما را به انسانهامحدود كند ، بلكه در اسلام كلمه حق و خدا مطرح است ، دايره خيلی از اينهاوسيعتر است ، و البته گاهی محدود میشود ، نه به اين معنی كه بدخواه كسیباشد ، بلكه در عمل نمیتوان با همه انسانها يك جور رفتار كرد ، با كسانیكه میخواهند سد و مانع حق و حق طلبی گردند رفتار ديگری بايد داشت ومانند يك دشمن بايد رفتار كرد . مثل دندان فاسد كه بايد آن را كند ، امااين بدان معنی نيست كه انسان بدخواه دندان خودش است ، بلكه كار بهمرحلهای رسيده كه اگر اين عضو فاسد بيرون نيايد بدن را ناراحت میكند ،مزاج و دندانهای ديگر را خراب میكند . |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir