بسم الله الرحمن الرحيم قبل از اينكه بحث امشب را شروع كنيم ، چند حديثی در تتمه احاديثی كهدر جلسه گذشته قرائت كرديم - و در تأييد آنها - ذكر میكنيم تا معلوم شودكه چه روحی در دستورهای اخلاقی اسلامی هست ، و مخصوصا همان مسئله احساسعزت و كرامت تا چه اندازه مورد توجه نصوص اسلامی است . حديثی است درتحف العقول ، صفحه 279 از امام سجاد عليه السلام كه فرمود : « طلبالحوائج الی الناس مذلة للحياش و مذهبة للحياء و استخفاف بالوقار و هوالفقر الحاضر » . دست حاجت نزد مردم دراز كردن ، زندگی را پست و خوارمیكند و حياء و شرم و آزرم را از بين میبرد ، وقار و سنگينی را كم میكندو همين خود فقر نقد است . يعنی فقر منحصر به نداشتن پول نيست . فقريعنی نياز . نداشتن پول نياز و فقر است . اظهار اين نيازها هم عين فقراست . « و قلة طلب الحوائج الی الناس هو الغنی الحاضر » . به هر نسبتكه انسان كمتر دست حاجت پيش مردم دراز كند ، به |