نيكی به كافر حتی نسبت به كفار توصيه شده است ، اما در حدودی كه اين محبت كردن و اين نيكی كردن اثر نيك ببخشد . آنجا كه نيكی كردن اثر نيك نبخشد ، آن ، نيكی نيست بلكه بدی است به صورت نيكی . مثلا در آيه مباركهای كه در سوره ممتحنه ( 1 ) است میفرمايد : ²لا ينهيكم الله عن الذين لم يقاتلوكم فی الدين و لم يخرجوكم من دياركم ان تبروهم و تقسطوا اليهم ان الله يحب المقسطين . انما ينهيكم الله عن الذين قاتلوكم فی الدين و اخرجوكم من دياركم ». يعنی خدا شما را نهی نمیكند ( اول میگويد نهی نمیكند ، بعد امر هم میكند ) كه نسبت به كافرانی كه به خاطر دين با شما نجنگيدهاند ، با شما در حال نبرد آن هم به خاطر دين نيستند ، آنها كه شما را از خانههايتان بيرون نكردهاند - كه در آن وقت مصداقش قريش بودند كه هم به خاطر دين با مسلمين میجنگيدند و هم مسلمين را از خانههايشان خارج كردند - [ آری ، خدا شما را نهی نمیكند كه نسبت به اين كافران نيكی كنيد ] . يعنی اگر ما میگوئيم به كافران نيكی نكنيد ، آنها را میگوئيم . نيكی كردن به آنها عين بدی كردن به خود شماست ، تقويت بنيه دشمن است كه طبعا عليه شما به كار میرود . پاورقی : |
