کتابخانه الکترونيکي انهار

اين روايت است :
يعقوب بن شعيب گفت : از امام صادق ( عليه‏السلام ) پرسيدم :
²هل لاحد علی ما عمل ثواب علی الله موجب الا المؤمنين ؟ قال : لا » (1).
" آيا جز مؤمنين كسی ديگر هم هست كه پاداش دادن به او بر خداوند لازم‏
باشد ؟ امام فرمود : نه " .
مقصود اين روايت اين است كه خداوند تنها به مؤمنين وعده پاداش داده‏
است و به موجب وعده‏ای كه داده است البته لزوما به وعده خود وفا می‏كند
، ولی در غير مورد اهل ايمان خداوند وعده نداده است تا لزوما وفا كند ،
و چون وعده نداده است پس با خود او است كه پاداش بدهد يا ندهد .
امام با اين بيان می‏خواهد بفهماند كه غير اهل ايمان از نظر اينكه خدا
پاداش می‏دهد يا نمی‏دهد در حكم مستضعفين و مرجون لامر الله می‏باشند ، بايد
گفت كار اينها با خداست كه پاداش بدهد يا ندهد .
در ذيل همين باب كافی برخی روايات است كه ما در آينده تحت عنوان "
گناهان مسلمان " از آنها ياد خواهيم كرد .
البته روايات مربوطه منحصر به آنچه ما در اينجا نقل كرديم نيست ،
روايات ديگر هم هست . استنباط ما از همه اين روايات همين است كه‏
گفتيم . اگر كسی جز اين استنباط می‏كند و نظر ما را تأييد نمی‏كند ممكن‏
است نظر خود را مستدل بيان كند ، شايد مورد استفاده ما نيز قرار گيرد .

از زاويه ديد حكمای اسلام

فلاسفه اسلام ، اين مسأله را به شكلی ديگر بيان كرده‏اند اما نتيجه‏ای كه‏
گرفته‏اند مالا با آنچه ما از آيات و روايات استنباط كرديم منطبق است .
بوعلی سينا می‏گويد :
" مردم همانطوری كه از لحاظ سلامت جسم و همچنين از لحاظ زيبايی جسم به‏
سه دسته تقسيم می‏گردند :
از لحاظ جسمی يك عده در كمال سلامت جسم و يا در كمال زيبايی اندامند ،
و يك

پاورقی :
. 1 كافی ، ج 2 ، ص . 464