در " كافی " كتاب الحجة ، برخی روايات نقل می‏كند مبنی بر اينكه :
« كل من دان الله عز و جل بعبادش يجهد فيها نفسه و لا امام له من الله‏
فسعيه غير مقبول » ( 1 ) .
" هر كه خدا را با عبادتی اطاعت كند و خود را به رنج اندازد اما
امامی كه خدا برايش معين كرده نداشته باشد عملش مردود است " .
و يا اينكه :
« لا يقبل الله اعمال العباد الا بمعرفته » ( 2 ) .
" خدا اعمال بندگان را بدون آنكه امام زمان خودشان را بشناسند
نمی‏پذيرد " .
در عين حال در همان كتاب الحجة كافی از امام صادق ( عليه‏السلام ) نقل‏
می‏كند كه :
« من عرفنا كان مؤمنا ، و من انكرنا كان كافرا ، و من لم يعرفنا و لم‏
ينكرنا كان ضالا حتی رجع الی الهدی الذی افترض الله عليه من طاعتنا ، فان‏
يمت علی ضلالته يفعل الله ما يشاء » ( 3 ) .
" هر كه ما را بشناسد مؤمن است و هر كه انكار كند كافر است و هر كه‏
نه بشناسد و نه انكار كند " راه نايافته " است تا باز گردد به راه‏
هدايت ، اگر به همين حال بميرد از كسانی است كه كارش واگذار به خداست‏
( مرجون لامر الله " .
محمد بن مسلم می‏گويد :
در خدمت امام صادق بودم ، من در طرف چپ آن حضرت نشسته بودم و زرارش
در طرف راست آن حضرت نشسته بود . ابوبصير وارد شد و پرسيد : چه می‏گويی‏
درباره كسی كه در خدا شك كند ؟ امام فرمود :
- كافر است .
- چه می‏گويی درباره كسی كه در رسول خدا شك كند ؟
- كافر است .

پاورقی :
. 1 كافی ، ج 1 ، ص . 183
. 2 كافی ، ج 1 ، ص . 203
. 3 كافی ، ج 1 ، ص . 187

300