« ان الذين آمنوا و الذين هادوا و الصابئون و النصاری من آمن بالله و اليوم الاخر و عمل صالحا فلا خوف عليهم و لا هم يحزنون »( 1 ) . " آنان كه ايمان آوردهاند ( يعنی مسلمانها ) و يهوديان و صابئين و نصرانيها ، همه كسانی كه ايمان به خدا و روز رستاخيز داشته باشند و كار شايسته بجا آورند ، بی خوف و واهمه خواهند بود و غمگين نيز نمیگردند " . در اين آيه ، برای رستگاری و ايمنی از عذاب خدا سه شرط ذكر شده است : ايمان به خدا ، ايمان به روز رستاخيز ، و عمل نيك ، قيد ديگری نشده است . برخی از روشنفكران مابها پا فراتر نهاده و گفتهاند كه هدف انبياء دعوت به عدالت و نيكوكاری است و بنابر قانون " خذ الغايات و اترك المبادی " ( هدف را بگير و مقدمات را رها كن ) بايد بگوييم كه عدالت و نيكوكاری حتی از مردمان كافر به خدا و قيامت هم مقبول است . بنابراين كسانی كه منكر خدا و قيامتند ولی خدمات بزرگ فرهنگی ، بهداشتی ، اقتصادی ، سياسی و اجتماعی به بشريت تقديم میدارند دارای اجر بزرگی خواهند بود . البته اينها به آياتی از قبيل " « انا لا نضيع اجرش من احسن عملا »" و يا " « فمن يعمل مثقال ذرش خيرا يره » " میتوانند استدلال كنند اما آياتی از قبيل آيه فوق خلاف مدعای آنها را بيان میكند . اكنون دلائل گروه ديگر را ملاحظه كنيم : سختگيرها حالی كه باشد مقبول درگاه خداست مقدسان سختگير قرار گرفتهاند و اينها درست در نقطه مقابل آنها موضعگيری كردهاند . اينها میگويند : محال است كه عملی از غيرمسلمان پذيرفته باشد . اعمال كافران و همچنين مسلمانان غير شيعه يك پول هم ارزش ندارد . كافر و مسلمان غير شيعه ، خودش مردود و مطرود است پس عملش به طريق اولی مردود است . اين گروه نيز دو دليل میآورند : عقلی و نقلی . پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir