گروه هشتم آياتى است كه كلمه « لقاء اللّه » ( ديدار خداوندى ) را مطرح نموده است

و پايان حيات آدمى را لقاء اللّه معرفى كرده است . بعنوان نمونه ،

فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً 2 ( و هر كسى كه ديدار پروردگارش را اميد دارد ، عمل صالح انجام بدهد ) .

اين مضمون در بيست و سه آيه با كلمه « لقاء اللّه » و در پنج مورد با مشتق فاعلى ( ملاقى و جمع آن ملاقون ) ( ديدار كننده و ديدار كنندگان ) آمده است .

مانند : يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‏ رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقيهِ 3 و ( اى انسان تو در حالى كه كوشش و تقلا ميكنى به ملاقات پروردگارت نائل ميشوى ) .