ترجمه خطبه پنجاه و چهارم

در اين خطبه ياران خود را كه در جنگ صفين مانع از نبرد با شاميان ميگشتند ،

توصيف مى‏فرمايد 1 ( مردم براى بيعت با من چنان ازدحام كردند كه گوئى مانند شتران تشنه در روز ورود به آب همديگر را ميكوبند 2 . شترانى تشنه كه ساربانشان آنانرا بحال خود گذاشته 3 و افسارهاى آنانرا رها ساخته باشد 4 . تا آنجا كه گمان كردم مردم مرا خواهند كشت 5 يا بعضى از آنان بعضى ديگر را از پاى در خواهند آورد 6 من اين امر زمامدارى را پشت و رو كردم تا آنجا كه تفكر در اين موضوع خواب را از چشمانم منع كرد 7 هيچ چاره‏اى كه براى من امكان داشت ، نيافتم مگر اينكه يا با آن تبهكاران به نبرد برخيزم 8 يا آنچه را كه محمد ( ص ) آورده است منكر شوم 9 براى من گلاويزى جنگ و كارزار آسانتر از گلاويزى با كيفر الهى بود 10 و مرگ و شكست دنيا براى من از مرگ و سقوط در سراى آخرت آسانتر بود 11 )

[ 157 ]