راهب ديرنشين على ( ع ) را درك مىكند و همراه او تا شهادت پيش ميرود
نصر بن مزاحم ميگويد : حبه عرنى ميگويد : وقتى كه على ( ع ) در رقة در محلى از كنار فرات كه بليخ گفته ميشود فرود آمد ، راهبى از صومعه خود
[ 44 ]
پائين آمد و به على ( ع ) گفت : كتابى در نزد ما است كه از پدرانمان به ارث بردهايم .
اين كتاب را اصحاب حضرت عيسى بن مريم نوشتهاند ، من اين كتاب را بتو نشان ميدهم ، حضرت فرمود ، بلى ، راهب كتاب را خواند :
« بنام خداوند بخشاينده و مهربان ، آنچه كه در قضا ثبت و در كتاب مسطور است ، اينست كه خداوند در ميان مردم امى پيامبرى از خود آنان بر مىانگيزد كه كتاب و حكمت بر آنان تعليم و آنان را به راه خدا راهنمائى ميكند ، نه خشن است و نه تندخو ، نه در بازارها فرياد ميكشد و نه گناه را با گناه جزا ميدهد ، بلكه عفو و چشم پوشى مينمايد . امت آن پيامبر بسيار سپاسگزار خدايند ، خدا را در هر بلندى و صعود و نزول حمد و ثنا ميگويند . زبانهاى آنان براى تكبير و كلمه توحيد و تسبيح رام و گويا است و خداوند او را به هر كسى كه به او فخر و مباهات و تكبر كند ، پيروز ميگرداند . هنگاميكه خدا او را از دنيا ميبرد ، امت او با يكديگر اختلاف ميكنند ، سپس اجتماع مينمايند و تا زمانى كه خدا بخواهد ادامه مييابند . مردى از امت او از كنار اين فرات عبور ميكند ، اين مرد امر به نيكوئىها و از بديها نهى نموده و داورى بر حق مينمايد و هرگز حكم را وارونه صادر نميكند . دنيا در نظر او پستتر از خاكستريست كه در روز طوفانى باد بآن بوزد . مرگ از ديدگاه او گواراتر از آشاميدن آب است براى تشنه . در پنهانى از خدا ميترسد و در آشكار خيرخواهى در راه او . از سرزنش هيچ سرزنش كنندهاى در صراط مستقيم الهى نميترسد . هر كس از اهالى اين شهرها آن پيامبر را درك و به او ايمان بياورد ، رضوان و بهشت من پاداش او است و هر كس كه آن بنده صالح على ( ع ) را درك كند ، بايد او را يارى نمايد ، زيرا كشته شدن با او شهادتست » . سپس راهب به امير المؤمنين عرض كرد ، من همراه تو هستم و از تو جدا نميشوم تا به من برسد آنچه كه به تو خواهد رسيد . امير المؤمنين عليه السّلام گريه كرد و گفت : سپاس مرخداى را كه مرا فراموش نكرده و مرا در كتابهاى نيكوكاران ياد فرموده است .
[ 45 ]
راهب همراه امير المؤمنين عليه السّلام حركت كرد ، بنابآنچه كه نقل ميكنند :
صبح و شام با آنحضرت بود تا در جنگ صفين شهيد گشت . هنگاميكه مردم براى دفن كشته شدگانشان بيرون آمدند ، حضرت فرمود : بگرديد و راهب را پيدا كنيد ، وقتى كه جنازه راهب را پيدا كردند ، حضرت بر او نماز خواند و او را دفن كرد و فرمود : اين مرد از ما اهل البيت بود ، و براى او چند بار طلب مغفرت كرد .
