12 كبر و نخوت
قالَ فَاخْرُجُ مِنْها فَاِنَّكَ رَجيمٌ . وَ اِنَّ عَلَيْكَ اللَّعُْنَةُ اِلى يَوْمِ الدّينِ 1 [ پس از آنكه شيطان از روى كبر و نخوت بر آدم سجده نكرد ] ( خدا فرمود : از بهشت بيرون برو ، تو مطرودى و لعنت بر تو باد تا روز قيامت . ) هيچ تبهكارى و سقوطى براى بشر بدتر از لعنت خداوندى نيست . و در مطالعه دوازده مورد از آيات به خوبى روشن ميشود كه مردمى كه مستحق لعنت خداوندى ميگردند ، با آگاهى و اختيار ، با عوامل رحمت الهى به مبارزه بر ميخيزند و مورد لعنت قرار ميگيرند . بطوريكه از تواريخ اسلامى برميآيد ،
اشعث بن قيس از اين اوصافى كه به عنوان عامل موجب لعنت معرفى شدهاند ،
مقدار زيادى را دارا بوده است . اين پليد بنا بنقل ابن ابى الحديد از سران منافقين است . اشعث كسى است كه امير المؤمنين بر او لعنت ميكند ، و امير المؤمنين كسى است كه مولانا جلال الدين درباره او ميگويد :
تو ترازوى احد خو بودهاى
بل زبانه هر ترازو بودهاى
باز باش اى باب رحمت تا ابد
بارگاه ما له كفوا احد
7 ، 8 حائك بن حائك منافق بن كافر ( بافنده پسر بافنده ، منافق فرزند كافر )
