نوع سوم

ميدان فعاليت براى همه افراد گروهها باز است ، با يك ارشاد در تفسير و توجيه اصول اقتصادى و اجتماعى كه رضايت اكثريت جامعه را هدف خود قرار مى‏دهد . اين مكتب يا سيستم اجتماعى اگر چه اين امتياز را دارد كه اكثريت افراد و گروهها از زندگى خويش رضايت دارند ، ولى اينكه « از زندگى رضايت دارم » اين نتيجه را در بر ندارد كه « پس من هستم و زنده‏ام » ،

زيرا موريانه‏ها و مورچگان و زنبور عسل عين همان احساس را دارند ( از زندگى رضايت دارم ) . رضايت از زندگى يك بعدى و ناآگاه از ابعاد ديگر كه يكى از آنها ، [ انسانهائى جز من هم وجود دارند ] مى‏باشد ، يك احساس خام است كه به درد موريانه‏ها و خفاشها مى‏خورد . رضايت از آن زندگى كه نمى‏داند از كجا آمده است ؟ به كجا مى‏رود و از براى چه آمده بود ؟ و نمى‏داند كه چه مى‏دهد و چه مى‏گيرد و حيات خود را براى كدامين هدف انسانى مستهلك مى‏سازد ، يك رضايت كودكانه‏اى است كه با به دست آوردن يك عكس حيوان به وجود مى‏آيد و با پاره‏شدن آن به اندوه و گريه تبديل مى‏گردد .