تفسير عمومى خطبه هيجدهم
[ 246 ]
3 ، 4 ترد على احدهم القضيّة فى حكم من الاحكام فيحكم فيها برأيه ، ثمّ ترد تلك القضيّة بعينها على غيره فيحكم فيها بخلاف قوله ( هنگاميكه در حكمى از احكام ، قضيهاى براى يكى از قضات مطرح ميگردد ،
با رأى خود در آن قضيه حكم ميكند . سپس عين همان قضيه به قاضى ديگرى روى ميآورد ، اين قاضى بر خلاف حكم شخص اولى قضاوت مينمايد )
