عين هستی او است ؟ حكما پاسخ میدهند كه ذات حق يك حيثيتی است . او وجود محض است وماهيت را در او راه نيست . اينكه ذاتی فرض شود كه وجود عارض او شدهاست از مختصات ممكنات است . حكما معمولا برهانی بر اين مطلب اقامهمیكنند كه در مصراع دوم اين بيت ذكر شده است و آن اينكه اگر ذات حقتعالی دو حيثيتی باشد لازم میآيد وجودش عارض ماهيتش باشد و لازمه عروضوجود بر ماهيت ، معلوليت وجود است و معلوليت وجود واجب محال است ،خواه آنكه فرض شود معلول علت خارجی است زيرا واضح است چيزی كه وجودخود را از علت خارجی كسب كرده است واجب الوجود نيست ، بلكه ممكنالوجود است و خواه آنكه فرض شود وجود واجب معلول ذات و ماهيت واجباست . اين شق را بيت بعدی توضيح میدهد :
|
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir