بزرگتر ازهر توصيف ، ذات اقدس الهی است . يعنی من خدا را به عظمتمیشناسم . ديگر وقتی من خدا را به عظمت میشناسم ، همه چيز در مقابل منحقير است . اين كلمه " الله اكبر " به انسان شخصيت میدهد ، روح انسانرا بزرگ میكند . علی ( ع ) میفرمايد : « عظم الخالق فی انفسهم فصغر ما دونه فی اعينهم »( 1 ) يعنی خدا به عظمت در روح اهل حق جلوه كرده است و لهذا غير خدا هرچه هست در نظرشان كوچك است . اينجا يك توضيحی برايتان عرض بكنم : كنچكی و بزرگی يك امر نسبی است. مثلا شما كه در فضای اين حسينيه قرار گرفتهايد ، اگر قبل از آنكه بهاينجا بيائيد در يك تالار كوچكتر از اينجا مثلا ثلث اينجا بوديد اين تالاربنظرتان خيلی بزرگ میآمد . ولی اگر بر عكس اول شما در تالاری باشيد كهسه برابر اينجا باشد ، از آنجا كه به اينجا میآئيد ، اين تالار به نظرتانخيلی كوچك میآيد . هميشه انسان وقتی موجودی را در كنار موجود ديگرمیبيند ، اگر آن موجود ديگر بزرگتر از آن باشد ، آن را كوچك میبيند واگر كنچكتر از آن باشد آن را بزرگ میبيند . لهذا افرادی كه با عظمتپروردگارشان آشنا هستند و عظمت پروردگار را حس میكنند ، اصلا هر چيزديگری در نظرشان حقير و كوچك است ، نمیتواند بزرگ باشد . سعدی دربوستان خيلی عالی میگويد :
پاورقی : 1 - نهج البلاغه فيض الاسلام ، خطبه 184 ص . 612 |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir