به روزه نيست ؟ به عقيده من مثل فحش دادن به روزه است . يعنی ای روزه‏
! من اينقدر از تو تنفر دارم كه می‏خواهم رويت را نبينم !
ما حج می‏كنيم ولی به آن استخفاف می‏كنيم . روزه می‏گيريم و بهان‏
استخفاف می‏كنيم ، نماز می‏خوانيم و به آن استخفاف می‏كنيم . اذان می‏گوئيم‏
و به آن استخفاف می‏كنيم . حالا چطور به اذان استخفاف می‏كنيم ؟ مستحب‏
است كه مؤذن صيت يعنی خودش صوت باشد . همان طوری كه در قرائت قرآن‏
تجويد يعنی زيبا قرائت كردن حروف ، با آهنگ زيبا خواندن قرآن كه اثر
بيشتری در روح دارد سنت است ، در اذان نيز مستحب است كه مؤذن صيت‏
يعنی خوش آواز باشد ، اذان را با يك حالی بخواند كه مردم را بحال‏
بياورد ، بياد خدا بياورد . خيلی افراد صيت هستند و می‏توانند خوب اذان‏
بگويند اما اگر به آنها بگوئی آقا برو يك اذان بلند بگو ، نمی‏گويد . چرا
؟ چون خيال می‏كند اين كسر شأنش است ، من اينقدر پائين هستم كه مؤذن‏
باشم ؟ آقا ! بايد افتخار كنی كه يك مؤذن باشی . علی بن ابيطالب مؤذن‏
بود ، در همان وقتی كه خليفه بود هم مؤذن بود . اين استخفاف به اذان‏
است كه يك نفر ننگش بكند كه مؤذن باشد يا مؤذن بودن را بسته به شأن‏
اشخاص بداند و بگويد من كه از اعيان واشراف هستم ، از رجال و شخصيتها
هستم ، من ديگر چرا مؤذن باشم ؟ اينها همه استخفاف است .
پس ما هرگز به عبادت استخفاف بكنيم ، ما بايد مسلمان كامل و جامع‏
باشيم . ارزش اسلام به جامعيت آن است . نه آنطور باشيم كه فقط بعبادت‏
بچسبيم و غير آنرا رها كنيم و نه مثل آنها كه

75