بزرگی روح آنها سبب رنج تن آنها و احيانا كوتاهی عمر آنهامیشود . سبببيماريهای تن آنها میشود . درباره اين مطلب مقداری بحث كردم مخصوصا شعر" متنبی " را خواندم كه میگويد :
| اذا كانت النفوس كبارا |
| تعبت فی مرادها الاجسام |
امشب میخواهم بحثی درباره بزرگی و بزرگواری روح بكنم و فرق ميان ايندو را ذكر نمايم كه بزرگی روح يك مطلب است و بزرگواری روح مطلبعاليتری است . يعنی هر بزرگی روح ، بزرگواری نيست . هر بزرگواری ،بزرگی هست ، اما هر بزرگی ، بزرگواری نيست . حال توضيح مطلب :مسلما همت بزرگ نشانه روح بزرگ و همت كوچك نشانه روح كوچك است .
| همت بلند دار كه مردان روزگار |
| از همت بلند بجائی رسيدهاند |
ديگری میگويد : بلبل به باغ و جغد به ويرانه تاخته است هر كس بقدر همت خود خانهساخته است و اين در هر مسيری كه انسان قرار بگيرد صادق است . مثلا در مسير علمهمتها فرق میكند ، يكی قانع است كه ديپلمی بگيرد و در حد يك ديپلمهمعلومات داشته باشد كه بی سواد نباشد ولی ديگری را میبينيد كه اساسا بههيچ حدی از علم قانع نيست ، همتش اينست كه حداكثر استفاده را از عمرخودش بكند و تا آخرين لحظه عمرش از جذب و جلب و كشف مسائل علمیكوتاهی نكند . داستان معروف
