نه ، اشتباه است . اينكه آنها معصومند به اين معنی نيست كه آنها
می‏خواهند معصيت بكنند ولی خدا مانع می‏شود ! پس قضيه چيست ؟
معنی عصمت ، آن نهايت درجه ايمان است . ايمان بهر اندازه كه زيادتر
باشد خدا بيشتر بياد انسان است . مثلا فرد بی ايمان اساسا يك روز تمام‏
می‏گذرد ، يك هفته می‏گذرد يك ماه می‏گذرد ، اصلا چيزی كه بيادش نمی‏افتد ،
خداست . اين شخص ، غافل مطلق است . بعضی ازافراد اينجور هستند كه گاهی‏
از اوقات بياد خدا می‏افتند ، فكر می‏كنند كه ماخدائی داريم ، اين خدا
بالای سر ماست ، خدا می‏بيند ، ولی همين يك لحظه خدا در ذهنش می‏آيد ،
بعد دومرتبه فراموش می‏كند ، گوئی اساسا خدائی نيست . ولی بعضی از افراد
كه ايمانشان بيشتر است ، گاهی در حال غفلتند و گاهی در حال حضور . وقتی‏
كه در حال غفلتند ، معصيت از آنها صادر می‏شود ، اما وقتی كه در حال حضور
هستند قهرا معصيت از آنها صادر نمی‏شود . چون در حالی كه توجه بخدا دارند
امكان ندارد معصيت كنند « لا يزنی الزانی و هو مؤمن » ( 1 ) در حالی كه‏
ايمان واقعا در روح انسان هست و حضور دارد ، انسان معصيت نمی‏كند . حال‏
اگر ايمان انسان بحد كمال رسيد ، بطوری كه انسان دائم الحضور شد يعنی‏
هميشه خدا در دل او حاضر بود ، اصلا غفلت به او دست نمی‏دهد ، هر كاری را
كه می‏كند در عين حال بياد خداست . قرآن می‏گويد : « رجال لا تلهيهم تجارش
و لا بيع عن ذكر الله »( 2 ) مردانی كه معامله ، خريد و فروش ، تجارت ،

پاورقی :
1 - وسائل‏ج 1 ص 24ح . 14
2 - سوره نور ، آيه . 37

86