و فلسفه‏ها تأييد كرده‏اند ، علما وحتی روانشناسها تأييد كرده‏اند ، و مطلبی‏
است غير قابل ترديد .
ابتدا تعبير قرآنی و تعبير حديثی مطلب را عرض می‏كنم . شما در قرآن‏
می‏بينيد كه درباره خلقت انسان ( اختصاصا درباره انسان ) چنين می‏فرمايد :
« فاذا سويته و نفخت فيه من روحی فقعوا له ساجدين »( 1 ) به فرشتگان‏
می‏گويد وقتی كه خلقت اين موجود را تكميل كردم او از روح خود چيزی در او
دميدم ، بر او سجده بريد . می‏گويد اين موجود ، يك موجود خاكی است ، من‏
او را از خاك می‏آفرينم ، يك موجود طبيعی و مادی است . ولی همين موجود
آفريده شده از آب و خاك ، همين موجودی كه دارای جسم و جسدی است مانند
حيوانهای ديگر ، و نفخت فيه من روحی ، از روح خودم چيزی در او می‏دمم .
لازم نيست كه مامعنای روح خدا را بفهميم كه نفخه الهی و آنچه خدا او را
روح خود ناميده است چيست . اجمالا می‏دانيم كه در اين موجود خاكی يك چيز
ديگری هم غير خاكی وجود دارد . حديث معروفی است ، پيغمبر اكرم فرمود :
خداوند فرشتگان را آفريد و در سرشت آنها تنها عقل را نهاد ، حيوانات را
آفريد و در سرشت آنها تنها شهوت را نهاد ، انسان راآفريد و در سرشت او
هم عقل را نهاد و هم شهوت را ، كه مولوی همين را به صورت شعر در آورده‏
است .

گفت پيغمبر كه خلاق مجيد

خلق عالم را سه گونه آفريد

بعد می‏گويد كه يك گروه فرشتگان ، يك گروه حيوانات و يك

پاورقی :
1 - سوره حجر ، آيه . 29

33