ايجاد می‏شود كه شيرينی عبادت را در ذائقه خودتان احساس می‏كنيد ، گناهان‏
و لذات گناهان در نظر شما كوچك می‏شود ، ديگر رغبت نمی‏كنيد كه برويد
فلان فيلم شهوانی را ببنيد ، رغبت نمی‏كنيد كه به ناموس مردم نگاه كنيد ،
رغبت نمی‏كنيد كه غيبت بكنيد ، دروغ بگوئيد يا به مردم تهمت بزنيد .
می‏بينيد اصلا همه رغبتتان به كارهای پاك وخوب است .
بعد علی ( ع ) شش شرط برای استغفار ذكر كرد كه دوتايش ركن توبه است‏
، دو تايش شرط قبول توبه و دو تای ديگرش شرط كمال توبه . انشاء الله‏
فردا شب اين حديث را برای شما شرح می‏دهم .
شما می‏بينيد آن پاكترين پاكان لذتشان در اين بوده كه باخدای خودشان سخن‏
بگويند ، همه‏اش ازتقصير و كوتاهی خودشان ، از گناه خودشان كه گناه آنها
به نسبت ما ترك اولی است و از ترك اولی هم يك درجه بالاتر است سخن‏
بگويند . « حسنات الابرار سيئات المقربين » . دعای ابوحمزه را بخوانيد
ببينيد علی بن الحسين با خدای خودش چگونه حرف می‏زند ؟ چه جور ناله‏
می‏كند ، « انين المذنبين احب الی من تسبيح المسبحين » . اين دعای‏
ابوحمزه ، ناله علی بن الحسين است ، اندكی با اين ناله بنده پاك خدا
آشنا بشويم . اينها لذتشان در اين بود كه وقتی با خدای خودشان حرف‏
می‏زنند همه‏اش از نيستی خودشان ، از فقر خودشان ، از احتياج و نياز
خودشان ، از كوتاهی كردنهای خودشان بگويند . همه‏اش می‏گويند خدايا آنچه‏
از من است كوتاهی است و آنچه از توست رحمت و لطف است ، ²مولای مولای‏»

129