قرآن هم برای " خود شناسی " حساب جداگانه ای باز كرده است ، به اينمعنی كه در قرآن و فقط در قرآن سراسر عالم خلقت ، آيت و درس است برایخداشناسی ، يعنی اختصاص به انسان ندارد كه انسان فقط خودش را بايدبشناسد تا خدا را بشناسد از نظر قرآن ، تمام جريانهای خلقت ، تمامواحدهای آفرينش اعم از آسمانی و زمينی ، هر چه كه در عالم هست ، آياتند، يعنی علامتها و نشانه های وجود مقدس پروردگارند : « ان فی خلق السمواتو الارض و اختلاف الليل و النهار لايات لاولی الالباب »( 1 ) كه اين جورآيات در قرآن زياد است ولی در عين حال كه قرآن سراسر عالم را كتاب حقتعالی میداند كه هر سطری از سطرهای اين كتاب دلالت میكند بر علم و حكمتو دانايی مؤلف آن ، قرآن هم برای نفس انسان حساب جداگانه ای باز كرده، يعنی از نظر قرآن اين فصل از فصول كتاب آفرينش كه نامش انسان است ،برای انسان آموزندگيهايی دارد بالاتر و بيشتر از آنچه كه مثلا درختان دارنددرست است كه :
پاورقی : 1 ) سوره آل عمران ، آيه . 190 [ ترجمه : همانا در آفرينش آسمانها وزمين و رفت و آمد شب و روز نشانه هايی است برای صاحبان عقل ] . |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir