و ان تكن الابدان للموت انشأت

فقتل امرء بالسيف فی الله افضل (1)

اگر اين بدنهای ما عاقبت می‏ميرند و هر چه هم خودمان را از شمشيرها دور
نگه داريم آخرش يك تب ، يك ميكروب ما را از بين می‏برد ، آری اگر اين‏
بدن برای مردن است پس چه از اين زيباتر كه اين بدن در راه خدای متعال‏
قطعه قطعه بشود .
حالا شما حالت روحی اين كسی را كه اين شعرها را با خودش زمزمه می‏كند
مجسم بكنيد آن وقتی كه عملا دارد در كربلا بدنش قطعه قطعه می‏شود درست‏
حالت انسانی است كه خودش را در اختيار يك آرايشگر قرار داده است و
آرايشگر دارد او را زيبا می‏كند او وقتی كه می‏بيند اين خون كه عاقبت روی‏
زمين می‏ريزد ، اكنون دارد در راه خدا می‏ريزد ، اين پيشانی در راه خدا
شكاف می‏خورد ، اين سينه در راه خدا تير زهر آلود در آن فرو می‏رود ، [
احساس زيبايی می‏كند ] در قسمت مقدم بدنش ، شمردند صدها اثر زخم از تير
و نيزه و غير اينها بود ، يعنی صدها افتخار ، صدها زينت ، صدها مدال بر
سينه حسين چسبيده بود برای او زينت است ، افتخار و مدال است از نظر آن‏
ديگری جنايت است او جنايت می‏كند ، جنايت او برای اين كه برادری می‏كند
افتخار و مدال است .
آن لحظات آخر را ابا عبدالله دارد طی می‏كند آنجا كه حضرت افتاده‏
بودند ، چون زمين پايينی بود اسمش را گذاشته اند " گودال قتلگاه " كه‏
وقتی حضرت اندكی از آن دور می‏شدند [ اهل بيت ] ايشان را نمی‏ديدند و از
حالشان آگاه نبودند . لحظات آخر است . آنچنان زخمهای زياد ، رفتن خون و

پاورقی :
1 ) ابن عساكر / 164 ، مقتل خوارزمی 223 / 1 ، مناقب 72 / 4.

162