سند
اين سخن امير المؤمنين بخشى از يك خطبه مفصّل است كه قطعهاى از آن در خطبه 63 نقل شده است و همه يا بخشى از آن را محدّثان و مورّخان و دانشمندان در كتابهاى خود نقل كردهاند :
1 كلينى ( ف . 328 ه . ق . ) در « روضه كافى » ص 150 .
2 ابن شعبه حرّانى ( نيمه دوّم قرن چهارم ) در « تحف العقول » ص 208 .
3 شيخ ورّام مسعود بن أبى فراس ( ف . 605 ه . ق . ) در « تنبيه الخواطر » ص 459 .
4 محمد بن طلحه شافعى ( ف . 652 ه . ق . ) در « مطالب السؤول » ص 147 ( 3 و 4 به نقل از نهج السعادة ، ج 3 ، ص 150 ) .
5 سبط ابن الجوزى ( ف . 654 ه . ق . ) در « تذكرة الخواص » ص 128 .
6 فخر الدين بن محمد طريحى ( ف . 1085 ه . ق . ) در « جواهر المطالب » ص 48 ( نهج السعادة ، ج 3 ، ص 150 ) .