سند
شيخ مفيد ، رحمة اللّه عليه ، در كتاب « الجمل » ، ص 175 ، از قول واقدى ( ف 207 ه . ) نقل مىكند كه عبد اللّه بن زبير در روز جمل خطبهاى ايراد كرده مردم را عليه امير المؤمنين تحريك كرد و به گرفتن انتقام خون عثمان فراخواند . خبر اين خطبه به امير المؤمنين رسيد ، و به فرزندش حسن فرمود : پسر جان برخيز و براى مردم خطبه بخوان .
وى هم برخاسته پس از ستايش و ثنا به درگاه خداى متعال گفت :
« مردم گفتار پسر زبير به اطلاع ما رسيد . . . و امّا در پاسخ اين گفتهاش كه إن عليا ابتزّ الناس امرهم فان اعظم حجّة لأبيه ، زعم انه بايعه بيده و لم يبايعه بقلبه ، فقد اقر بالبيعة ، و ادعى الوليجة ، فليأت على ما ادعاه ببرهان و أنى له ذلك . . . » سيّد عبد الزهراء حسينى مىگويد ( مصادر نهج البلاغة و اسانيده ، ج 2 ، ص 49 ) :
شيخ مفيد شعرى را كه عمرو بن احيحه ، پس از پايان خطبه امام حسن در مدح او سروده است ، نياورده ليكن ابى مخنف در كتاب « الجمل » خود ، آن شعر را هم ذكر كرده است .
سپس آقاى حسينى اظهار نظر مىكند كه مطلب اخير خطبه امام حسن : « زعم انّه بايعه . . . » را امير المؤمنين به زبان آورده است ، و امام حسن آن قسمت را در خطبه خود نقل كرده است و سيّد رضىّ هم گفته امير المؤمنين را در نهج البلاغه آورده كارى به سخنان امام حسن نداشته است .