سند
قسمت اوّل اين دعا ، چنانكه سيّد رضىّ توضيح داده است ، از رسول خدا ( ص ) است ، و قسمت بعدى آن از « و لا يجمعهما . . . تا آخر » را امير المؤمنين ، به عنوان توضيح و تفسير ، بدان افزوده است .
نووى ( ف . 676 ه . ق . ) در « رياض الصّالحين » ، ص 197 ، حديث 975 ( مصادر نهج البلاغه ، ج 2 ، ص 159 ) ، و ابو داوود سجستانى ( ف . 275 ه . ق . ) در « سنن » خود ،
كتاب الجهاد ، ج 2 ، ص 32 ( نهج السعادة ، ج 2 ، ص 125 ) با سلسله راويانى تا ابى هريره از قول رسول خدا ( ص ) نقل كردهاند . همين ابى داوود سجستانى ، در همان كتاب ،
ص 33 ، با سلسله رواة ديگرى تا على بن ربيعة ، از قول امير المؤمنين همه را نقل كردهاند .
بنابر اين كسانى كه اين دعا را از قول امير المؤمنين نقل كردهاند به شرح زير هستند :
1 نصر بن مزاحم ( ف . 202 يا 210 يا 212 ه . ق . ) ، در كتاب « وقعة صفّين » ،
ص 132 .
2 ابو داوود سجستانى ( ف . 275 ه . ق . ) ، در كتاب « سنن » ، كتاب الجهاد ، ج 2 ،
ص 33 .
3 قاضى نعمان مصرى ( ف . 363 ه . ق . ) ، در كتاب « دعائم الاسلام » ، ج 1 ،
ص 347 ( مصادر ، ج 2 ، ص 160 ) .
4 سيّد ابو طالب مكّى ( ف . 386 ه . ق . ) ، در كتاب « أمالى » و « تيسير المطالب » ، باب 19 ، ص 164 .
5 شيخ طوسى ( ف . 460 ه . ق . ) ، در كتاب « أمالى » ، ص 128 .
6 زمخشرى ، جار اللّه ( ف . 538 ه . ق . ) ، در كتاب : « ربيع الأبرار » ، باب 33 ( نهج السعادة ، ج 2 ، ص 25 124 ) .
از منابع فوق الذكر ، متن دعاى منقول در « وقعة صفّين » مستقيما ، و متن منقول در « دعائم الإسلام » به نقل مصادر ، در ذيل دعا آورده مىشود .