[ توضيح مترجم ]
اين دستورهاى جامع كارزار و تاكتيك جنگى را امير المؤمنين در بامداد روزى به لشكريان فرمود كه شب آيندهاش ، شب معروف به « ليلة الهرير » است ، در آن شب متجاوز از دويست هزار نفر با برق شمشير و نيزه ، در ميان فضاى تيره و تار ، باهم در آويخته بودند . اين جنگ در ماه صفر سال 37 هجرى بوده است . نصر [ بن مزاحم نويسنده وقعة صفّين ] گويد : تا اين هنگام آن حضرت بر قاطر سوار مىشد ، آن شب را تا صبح به تعبيه لشكر پرداخت ،
صبح اسبى قوى و سركش براى آن حضرت آوردند كه دو لگام بر آن زده بودند ، آن اسب مانند رعد شيهه مىكشيد و پايش روى زمين قرار نداشت . چون آن حضرت پا در ركاب گذارد آيه شريفه : « سبحان الذي سخّر لنا . . . » را تا آخر تلاوت فرمود ، آنگاه به يكصد هزار سپاه خود متوجّه شد و مانند صاعقه اين خطبه را شمرده و رسا به گوش همگان رسانيد