اسم همه آنها هست و ما روايات زيادی داريم كه راوی آنها زن بوده است .
كتابی است كه به نام بلاغات النساء يعنی خطبه‏ها و خطابه‏های بليغی كه‏
توسط زنها ايراد شده است . اين كتاب از . . . بغدادی است كه در حدود
سال 250 هجری يعنی در زمان امام عسكری عليه السلام می‏زيسته است ( چنانكه‏
می‏دانيد حضرت امام عسكری عليه السلام در سنه 260 وفات كردند ) . از جمله‏
خطبه‏هايی كه بغدادی در كتابش ذكر كرده است ، خطبه حضرت زينب در مسجد
يزيد و خطبه ايشان در مجلس ابن زياد و خطبه حضرت زهرا عليه السلام در
اوائل خلافت ابوبكر است .
در اين ضريح جديدی كه اخيرا برای حضرت معصومه ساخته‏اند ، روايتی را
انتخاب كرده‏اند كه راويها همه زن هستند تا می‏رسد به پيغمبر اكرم . در
ضمن ، اسم همه آنها فاطمه است ( حدود چهل فاطمه ) . روايت كرده فاطمه‏
دختر . . . از فاطمه دختر . . . تا می‏رسد به فاطمه دختر موسی بن جعفر .
بعد ادامه پيدا می‏كند تا فاطمه دختر حسين بن علی بن ابيطالب و در آخر
می‏رسد به فاطمه دختر پيغمبر . يعنی شركت اينها اينقدر رايج بوده ، ولی‏
هيچوقت اختلاط نبوده . بسياری از راويان بودند كه می‏آمدند روايت حديث‏
می‏كردند . زنها می‏آمدند استماع می‏كردند . اما زنها در كناری می‏نشستند و
مردها در كناری . مردها در اطاقی بودند و زنها در اطاقی . ديگر نمی‏آمدند
صندلی بگذارند كه يك مرد بنشيند و يك زن ، زن مينی ژوب بپوشد و تا
بالای رانش پيدا باشد كه بله ، خانم می‏خواهند تحصيل علم بكنند . اين ،
معلوم است كه ظاهرش يك چيز است و باطنش چيز ديگر . اسلام می‏گويد علم‏
، اما

329