گاهی میشنويم يا در كتابهای تاريخی میخوانيم كه بسياری از سلاطين وپادشاهان ، افرادی كه اين اشتها را داشتهاند كه نامشان در تاريخ ثبت شود، در صدها سال پيش ، در يك لوحه فلزی يا سنگی حك كردهاند كه منم فلانی، پسر فلان كس ، از نژاد خدايان . منم كسی كه فلان شخص آمد پيش من زانوزد و . . . حالا چرا پيام خودش را روی سنگ يا فلز ثبت میكند ؟ برایاينكه از بين نرود ، باقی بماند . به همان نشانی كه ما میبينيم ، تاريخ ،آنها را زير خروارها خاك مدفون كرد و احدی از آنها اطلاع پيدا نكرد تا |