اما حسين‏بن‏علی ( عليهماالسلام ) اصحابش را جمع می‏كند چنانكه گوئی روحش‏
از هر شخص موفقی بيشتر موج می‏زند ، و می‏فرمايد : « اثنی علی الله احسن‏
الثناء و احمده علی السراء و الضراء ، اللهم انی احمدك علی ان اكرمتنا
بالنبوش ، و علمتنا القرآن ، و فقهتنا فی الدين » ( 1 ) مثل اينكه تمام‏
محيط برايش مساعد است و واقعا هم مساعد بود ، آن شرايط برای كسی‏
نامساعد است كه هدفش حكومت دنيوی باشد . برای كسی كه حتی حكومت و همه‏
چيز را در راه حق و حقيقت می‏خواهد ، و می‏بيند در راه خودش قدم برداشته‏
، محيط مساعد است . او جز سپاس و شكر چيز ديگری نمی‏بيند .
از شعارهای روز عاشورای حسين عليه‏السلام يكی اينست :

الموت اولی من ركوب العار

و العار اولی من دخول النار (2)

تا آخرين لحظه‏ها عملش ، حركاتش ، سكناتش ، سخنانش ، تمام حق‏خواهی ،
حق پرستی و موجی از حماسه است . شب تاسوعا كه برای آخرين بار به او
عرضه می‏دارند يا كشته شدن يا تسليم ! اظهار می‏دارد ، « و الله لا اعطيكم‏
بيدی اعطاء الذليل و لا افر فرار العبيد » ( 3 ) .
به خدا قسم كه من هرگز نه دست ذلت به شما می‏دهم و نه مثل

پاورقی :
1 - بحارالانوار ، ج 44 ، ص 392 و مقتل الحسين خوارزمی ، ج 1 ، ص 246
مقتل الحسين ، مقرم ، ص 257 و ارشاد شيخ مفيد ، ص 231 و اعلام الوری ،
ص . 234
2 - بحارالانوار ، ج 45 ، ص 50 و مناقب ابن‏شهرآشوب ، ج 4 ، ص 68 و
110 و اللهوف ص 50 و كشف‏الغمه ، ج 2 ، ص . 36
3 - ارشادشيخ‏مفيد ، ص 235 و مقتل‏الحسين ، مقرم ، ص . 280

155