می‏گويند . به چه سخنی سخن بليغ می‏گويند ؟ به سخنی كه بتواند منظور و هدف‏
گوينده را به خوبی و شايستگی به فكر و روح و به احساس طرف برساند ،
سخنی كه بتواند واقعا هدف گوينده را برساند . نهضت هم همين طور است ،
نهضت بليغ و نهضت غير بليغ داريم .
نهضت بليغ نهضتی است كه پيامی را كه می‏خواهد به دلها و فكرها و
احساسها ابلاغ بكند و برساند ، به خوبی برساند . از اين جنبه وقتی نگاه‏
می‏كنيم ، می‏بينيم كه بليغتر و رساتر و رساننده‏تر از نهضت حسينی ، نهضتی‏
در جهان پيدا نمی‏شود . نهضتی كه شما از يك طرف می‏بينيد از نظر ابعاد
مكانی جهانی شده است و از طرف ديگر از نظر زمانی بعد از حدود چهارده‏
قرن ، قدرت رسانندگی و قدرت نفوذش نه تنها كاسته نشده ، بلكه افزايش‏
يافته است . نهضتی است فوق العاده قوی .
حالا ، ما بايد مقداری راجع به خود تبليغ بحث بكنيم تا عناصر تبليغی در
نهضت امام حسين ( ع ) را درست بشناسيم و بيان كنيم . معنا و مفهوم‏
تبليغ را دانستيم ، و دانستيم كه قرآن مجيد روی كلمه تبليغ تكيه كرده‏
است . در نهج البلاغه جمله معروفی است درباره فلسفه بعثت انبياء .
می‏فرمايد : « فبعث فيهم رسله ، و واتر اليهم انبيائه ليستادوهم ميثاق‏
فطرته و يذكروهم منسی نعمته و يحتجوا عليهم بالتبليغ » ( 1 ) . يعنی خدا
، پيامبران را يكی پشت سر ديگری فرستاد . برای چه ؟ اولا برای اينكه :
خدا پيمانی با تكوين ، در سرشت آدميان نهاده است .

پاورقی :
1 - نهج البلاغه فيض الاسلام خطبه اول ، قسمت 36 ، ص . 33

194