چند نفرند نه يك نفر . شخصی می‏گويد در يكی از جنگهای اسلامی ، از ميان‏
مجروحين عبور می‏كردم ، آدمی را ديدم كه افتاده و لحظات آخرش را طی‏
می‏كند ، و مجروح چون معمولا خون زياد از بدنش می‏آيد ، بيشتر تشنه می‏شود .
می‏گويد من فورا فهميدم كه اين شخص به آب احتياج دارد . رفتم يك ظرف‏
آب آوردم كه به او بدهم ، اشاره كرد كه آن برادرم مثل من تشنه است آب‏
را به او بدهيد . رفتم سراغ او ، او هم اشاره كرد به يك نفر ديگر كه آب‏
را به او بدهيد . رفتم سراغ او ( بعضی نوشته‏اند سه نفر بوده‏اند و بعضی‏
نوشته‏اند ده نفر ) ، تا سراغ آخری رفتم ديدم تمام كرده است ، برگشتم به‏
ماقبل آخر ديدم او هم تمام كرده ، ما قبل او هم تمام كرده ، به اولی كه‏
رسيدم ديدم او هم تمام كرده است . بالاخره من موفق نشدم به يك نفر از
اينها آب بدهم ، چون به سراغ هر كدام كه رفتم گفت برو به سراغ ديگری .
اين را می‏گويند ايثار كه يكی از باشكوهترين تجليات عاطفی روح انسان است‏
.
چرا سوره هل اتی نازل می‏شود كه در آن می‏فرمايد : « و يطعمون الطعام علی‏
حبه مسكينا و يتيما و اسيرا ، انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء و
لا شكورا »( 1 ) . برای ارج نهادن به ايثار . تجلی دادن اين عاطفه انسانی‏
و اسلامی ، يكی از وظايف حادثه كربلا بوده است و گويی اين نقش به عهده‏
ابوالفضل العباس گذاشته شده بود . ابوالفضل بعد از آنكه چهار هزار مامور
شريعه فرات را دريده است . وارد آن

پاورقی :
1 - سوره الدهر ، آيه . 8

303