شناخت استنباطى

مفهوم استنباط عبارتست از اخراج و به فعليت رسانيدن نتيجه از مقدمات .

اين عمل ذهنى نصيب هر فرد و گروهى نميشود ، بلكه نياز به شرايط مهمى دارد كه عمده آنها اشباع ذهن از تجربيات مفيد و روشن بينى خاص درباره موضوعات و مسائل مورد استنباط ميباشد . بهمين جهت است كه آيه‏اى كه در قرآن مجيد استنباط را مطرح كرده است ، آنرا شايسته انسانهاى آگاه كه قدرت استنباط دارند ، تذكر ميدهد :

1 وَ اِذا جائَهُمْ اَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ اَوِ الْخَوْفِ اَذاعُوا بِهِ وَ لَوْ رُدُّوهُ اِلَى الرَّسُولِ وَ اِلى‏ اوُلىِ الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ . . . 1 ( و اگر امرى از امن و خوف براى آنان روى بياورد ، آنرا اشاعه ميدهند و اگر آن امر را به پيامبر و اولياى امور از مسلمانان ارجاع كنند ، آنانكه آن امر را استنباط ميكنند ميدانند ) .