7
« اِلهى ما عَبَدتُكَ خَوفاً مِن عِقابِكَ وَ لا رَغْبَةً فى ثَوابِكَ وَ لكِن وَجَدتُكَ اَهلاً لِلعِبادَةِ فَعَبَدتُكَ » 1 .
( اى خداى من ، ترا نه براى ترس از عذابت عبادت كردم و نه براى تمايل به پاداشت ، ترا شايسته عبادت ديدم و بندگيت نمودم ) .
سه سخنان او در الهيات ، چه در نهج البلاغه و چه در منابع معتبرى كه از آن شخصيت نقل شده است ، عارى از هر گونه بازيگرىهاى ذهنى و ساخته شدههاى مغزى معمولى است ، چنانكه در موقع تفسير الهيات نهج البلاغه خواهيم ديد ، آن حقيقتى را كه على بن ابيطالب ( ع ) معرفى مىنمايد و اوصاف و رابطه او را با جهان هستى بيان مىكند ، جز با تجلى خود آن مبدء اعلا در درونش امكانپذير نمىباشد . مىگويد : « من هرگز شك نكردهام » .