خود را با اختيار از نعمت عظماى شناخت محروم مسازيد
اين چه منطقى است و چه زندگى است كه ميگوئيد : « ما چشم نميخواهيم كه ببينيم » ، « ما گوش نميخواهيم كه بشنويم » ، « ما عقل نميخواهيم كه واقعيات را دريابيم » ، « ما وجدان نميخواهيم كه در اقيانوس هستى ، كشتى زندگى خود را با قطب نما بساحل هدف اعلاى زندگى برسانيم » آيات قرآنى درباره محروميت اختيارى از درك و تعقل فراوان است . از آنجمله :
1 خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَ عَلى سَمْعِهِمْ وَ عَلى اَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ 1 [ بعلت چشم پوشيدن آنان از آيات الهى و ناديده گرفتن بينه و برهان و زير پا گذاشتن حق و حقيقت ، خود را از هر گونه درك و شناخت محروم ساختند و در نتيجه : ] ( خداوند بر دلهاى آنان مهر زد و بر گوشها و ديدگان آنان پردهاى افتاد و براى آنان عذاب بزرگى است ) .
2 سَأَصْرِفُ عَنْ آياتِىَ الَّذينَ يَتَكَبَّروُنَ فىِ الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ اِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها وَ اِنْ يَرَوْا سَبيلَ الرُّشْدِ لا يَتَّخِذُوهُ سَبيلاً وَ إِنْ يَرَوْا سَبيلَ الْغَىِّ يَتَّخِذُوهُ سَبيلاً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلينَ 2 ( من آن كسانى را كه در روى زمين بناحق تكبر ميورزند ، از درك و شناخت آياتم محرومشان ميسازم [ زيرا . ] آنان هر آيهاى را كه مىبينند ، بآن ايمان نميآورند و اگر راه رشد را ببينند ، آن را مسير خود قرار نميدهند و اگر راه گمراهى را ببينند آنرا براى خود راه اتخاذ ميكنند ، اين تباهى براى آنست كه آنان آيات ما را تكذيب نموده و از آن آيات غفلت ورزيدند ) .
3 وَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ فيهِمْ خَيْراً لَأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ اَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ 3 ( و اگر خداوند در آن تبهكاران خيرى ميدانست ، آنانرا ميشنوانيد و اگر هم
-----------
( 1 ) البقره آيه 7 .
-----------
( 2 ) الاعراف آيه 146 .
-----------
( 3 ) الانفال آيه 23 .
[ 165 ]
آنانرا بشنواند ، روگردان شده و اعراض ميكنند ) .
4 وَ اِذا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآلْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتوُراً 1 ( و هنگاميكه قرآن را ميخوانى ميان تو و كسانيكه به آخرت ايمان ندارند حجاب پوشانندهاى قرار ميدهيم ) .
5 وَ مَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِىَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ اِنَّا جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ اَكِنَّةً اَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فى آذانِهِمْ وَقْراً وَ اِنْ تَدْعُهُمْ اِلَى الْهُدى فَلَنْ يَهْتَدُوا اِذاً اَبَداً 2 ( و كيست ستمكارتر از كسى كه آيات پروردگارش را به يادش آوردند ، او از آن آيات اعراض نموده و آن اعمالى را كه بجا آورده بفراموشى سپرد . ما بر دلهاى آنان پردهها زديم كه از فهم محروم شدند ، و در گوشهاى آنان سنگينى قرار داديم و اگر آنان را بسوى هدايت بخوانى ، هرگز هدايت را نخواهند پذيرفت ) .
