از ستم دور شويد و ستمگار نباشيد ، زيرا ستمگار از رحمت ربوبى خداوندى بريده است

ما كه در مباحث گذشته عدالت و مختصات و ضرورت آن را دريافتيم ، بطور اجمال درباره ستم و ستمگارى نيز واقعيت‏هايى را دريافته‏ايم . ما آيات الهى را كه مربوط به لزوم تنفر از ستمگرى است در لوحه درون خود خوانده‏ايم . اكنون براى تأكيد آيات درونى ، آياتى از قرآن مجيد را در موضوع ستمگرى ميخوانيم :

[ 208 ]

1 اِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ 1 .

( كسانى كه كفر ورزيدند و ظلم كردند ، شأن خداوندى نيست كه آنان را ببخشد ) .

2 وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا اَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ 2 .

( آنان كه ستم ورزيدند بزودى خواهند دانست كه به چه سرنوشتى دچار خواهند گشت ) .

3 فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذاب يَوْمٍ اَلِيم 3 .

( واى بر كسانى كه ظلم ورزيده‏اند ، از عذاب روزى دردناك ) .

4 اِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ 4 .

( قطعاً ، ستمگاران رستگار نخواهند گشت ) .

اين آيات نمونه‏اى از گروه آياتى است كه ستمگاران را دور و محروم از بخشايش خداوندى معرفى مى‏كند . در همين گروه آياتى را مى‏بينيم كه مى‏فرمايد :

اگر ستمگاران توبه نكنند و ستم‏هاى خود را جبران ننمايند ، از رحمت الهى بدور و در عذاب ابدى غوطه‏ور خواهند گشت .