عدم محاسبه آرمانى درباره بهره بردارى از قدرت‏ها هدر رفتن و نابودى اين سرمايه‏هاى الهى را به دنبال دارد

خود پديده قدرت كه در دو قلمرو انسان و طبيعت گسترده است ، حقيقتى است ناآگاه ، از قدرت يك باد ناچيز كه تنها مى‏تواند برگ كوچكى را بحركت درآورد گرفته ، تا انرژى‏هاى كلان اتمى ، و از زور بازوى يك روستا بچه كه مى‏تواند دو بسته گندم را بدرود و روى دوشش نهاده به خرمنگاه ببرد گرفته تا انديشه جامعه ساز يك مصلح و مكتشف همه و همه قدرت‏هاى ناآگاهى هستند كه بهره بردارى صحيح از آنها احتياج به هدف گيرى عالى انسانى دارد .

متأسفانه بدانجهت كه شرط مزبور در بهره‏بردارى از قدرت‏ها مورد اهميت قرار نمى‏گيرد ، قسمت بسيار مهمى از قدرت‏ها براى خنثى كردن قدرت‏ها به جريان مى‏افتد .

آن فرد يا جامعه‏اى كه انرژى مادى و فكرى بكار مى‏اندازد ، تا فرد يا جامعه ديگرى را پايمال كند ، باضافه اينكه قدرت عظيمى را مستهلك مى‏سازد ، باعث هدر رفتن و سوختن قدرت مادى و فكرى طرف مخاصم خود نيز مى‏باشد .

چه شرمسارى بالاتر از اينكه تاريخ بشرى در هر دوره‏اى كوره‏هاى آتشينى را براى سوزاندن و خاكستر كردن قدرت‏ها بوجود مى‏آورد كدامين قدرت‏ها ؟

قدرت‏هايى كه اگر مبدل به خاكستر نشده بودند ، امروزه نه يك برهنه و گرسنه‏اى وجود داشت و نه جهل و نادانى و نه حق كشى‏ها و كشتارهاى بيرحمانه در ميان انسان‏ها .

[ 112 ]