تفسير عمومى خطبه يازدهم

1 ، 2 تزول الجبال و لا تزل عضّ على ناجذك ( فرزندم ، اگر كوه‏ها از جاى كنده شوند ، تو پا بر جا باش ، دندان‏ها روى هم بفشار ) .