دليل تكرار و تأكيد امير المؤمنين ( ع ) درباره حق خود

ممكن است دليل تكرار و تأكيد امير المؤمنين ( ع ) درباره حق خود ، روشن نباشد ،

لذا مجبوريم كه مسئله را تحت بررسى قرار داده دليل آن را متذكر شويم : مسئله اينست كه سخنان امير المؤمنين ( ع ) در موارد فراوان و اعتقاد اولى مهاجرين و

[ 129 ]

انصار كه بگفته يعقوبى كمترين ترديدى در اين نداشتند كه خلافت پس از پيامبر اكرم حق واقعى على بن ابيطالب ( ع ) است و همچنين كيفيت زندگانى آن بزرگ بزرگان بطور قطع اثبات مى‏كرد كه خلافت الهى مختص او است . ولى او از اين حق مسلم بركنار شده است .

از طرف ديگر اين خاصيت روحى او بر همگان اثبات شده است كه او خلافت را براى اشباع حسّ خودخواهى نخواسته ، بلكه تأكيد قاطعانه كرده است كه نه تنها خلافت را بلكه اصل حيات را براى احقاق حق و وصول به هدف اعلاى انسانى مى‏خواهد .

بنابر اين ، شكوه و ابراز ناراحتى‏هاى او درباره از دست رفتن حق خود ،

در حقيقت ابراز رنج و درد درباره محروميت جامعه از حق بوده است . ما در خطبه چهارم اين جمله را ديده‏ايم كه مى‏گويد :

لم يوجس موسى عليه السّلام خيفة على نفسه بل اشفق من غلبة الجهّال و دول الضّلال .

( موسى ( ع ) براى ترس از خويشتن نبود كه مضطرب و بيمناك گشت ، بلكه دلسوزى و هراس او از پيروزى نادانان و تسلّط دولت‏هاى گمراه بوده است ) .

با ملاحظه اين دو مسئله مهم ، دليل تكرار و تأكيد امير المؤمنين ( ع ) درباره حق خود روشن مى‏گردد . اين همان دليل است كه موجب تكرار و تأكيد بعضى از داستان‏ها در قرآن مى‏باشد ، مانند داستان حضرت موسى عليه السلام و تكرار آياتى مانند فَبِأىِّ الاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ( كدامين نعمت‏هاى پروردگارتان را تكذيب مى‏كنيد ) در سوره الرحمن كه براى گوشزد كردن دائمى وقاحت تكذيب مى‏باشد .

تكرار داستان حضرت « موسى » عليه السلام براى نمودار ساختن چهره‏هاى گوناگون حق و پديده‏هاى باطل است كه حيات آن بزرگوار را به خود مشغول داشته بود .

[ 130 ]