توحيد در عبادت ، يعنی جز ذات پروردگار ، هيچ موجودی شايسته عبادت وپرستش نيست ، پرستش غير خداوند مساوی است با شرك و خروج از دائرهتوحيد اسلامی . توحيد در عبادت از نظری با ساير اقسام توحيد فرق دارد ، زيرا آن سهقسم ديگر مربوط است به خدا و اين قسم مربوط است به بندگان . به عبارتديگر ، يگانگی ذات و منزه بودنش از مثل و مانند ، و يگانگی او در صفات، و يگانگی او در فاعليت از شؤون و صفات او است ، اما توحيد در عبادتيعنی لزوم يگانه پرستی . پس توحيد در عبادت از شؤون بندگان است نه ازشؤون خداوند . ولی حقيقت اين است كه توحيد در عبادت نيز از شؤونخداوند است زيرا توحيد در عبادت يعنی يگانگی خداوند در شايستگی برایمعبوديت ، پس او يگانه معبود به حق است . كلمه لا اله الا الله همهمراتب توحيد را شامل است ، والبته مفهوم ابتدائی آن توحيد در عبادتاست . توحيد ذاتی و توحيد در عبادت جزء اصول اوليه اعتقادی اسلامی است ،يعنی اگر كسی در اعتقادش به يكی از اين دو اصل خللی باشد جزء مسلمينمحسوب نمیگردد . احدی از مسلمين با اين دو اصل مخالف نيست . اخيرا فرقه وهابيه - كه پيرو محمد بن عبدالوهاباند و او تابع ابنتيميه حنبلی شامی است - مدعی شدهاند كه پارهای از اعتقادات مسلمين مثلاعتقاد به شفاعت ، و پارهای از اعمال مسلمين مانند توسلات و استمداداتاز انبياء و اولياء بر ضد اصل توحيد در عبادت است ، ولی ساير مسلميناينها را منافی با توحيد در عبادت نمیدانند . پس اختلاف وهابيه با سايرمسلمين در اين نيست كه آيا يگانه موجود |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir