سازد . بسياری از خود عرفا نيز ملامتيگری را محكوم میكنند . مقصود اين است كه روش ملامتگری كه در ميان بعضی از عرفا معمول بودهسبب شده كه آنها تعمد خاصی در ارائه ضد مقاصد و ضد منويات و ضد اهدافخود داشته باشند ، و اين كار فهم مقاصد آنها را مشكلتر میسازد .ابوالقاسم قشيری كه از پيشوايان اهل عرفان است در رساله " قشيريه ةتصريح میكند كه عرفا تعمد دارند در ابهامگوئی ، زيرا نمیخواهند افراد غيروارد از اطوار و حالات و مقاصد آنها آگاه شوند ، زيرا برای غير وارد قابلفهم و درك نيست ( 1 ) . اصطلاحات عرفا نيز زياد است . برخی مربوط است به عرفان نظری يعنی بهجهان بينی عرفانی و تفسيری كه عرفان از هستی مینمايد . اين اصطلاحات ،شبيه اصطلاحات فلاسفه است و مستحدث است . محی الدين عربی پدر همه يابيشتر اين اصطلاحات است و فهم آنها هم بسيار دشوار است . از قبيل :فيض اقدس ، فيض مقدس ، وجود منبسط حق مخلوق به ، حضرات خمس ، مقاماحديث ، مقام و احديت ، مقام غيب الغيوب و امثال اينها . برخی ديگر مربوط است به عرفان عملی ، يعنی به مراحل سير و سلوكعرفانی . اين اصطلاحات قهرا بيشتر مربوط به انسان است ، شبيه مفاهيمروانشناسی يا اخلاقی است و در حقيقت نوعی خاص روانشناسی است ، آن همروانشناسی تجربی . به عقيده عرفا فلاسفه يا روانشناسان يا علمای دينشناسیيا جامعه شناسان كه عملا وارد اين واديها نشدهاند و اين اطوار نفس را ازنزديك مشاهده و پاورقی : . 1 رساله قشيريه ص . 33 |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir