مطلب يكم
اينكه آن بىظرفيتى كه آدميان در تحمل « حيات معقول » از خود بروز ميدهند ، پستى و حقارت موجوديت انسانى نيست ، بلكه با نظر به گسترش استعدادهاى متنوع و تحمل مشقّتها و گذشتهائى كه همين اكثريت در راه وصول به خواستههاى مورد عشق و علاقه خود اثبات كردهاند ، نسبت بىظرفيتى و حقارت باين انسانها اتهام نابجائى است كه بآن انسانها زده شده است مگر همين مردم نيستند كه براى بدست آوردن مقام يا ثروت يا شهرت اجتماعى ، خواستههاى فراوانى را زير پا ميگذارند و به ناگواريها و اهانتها
[ 224 ]
و حتى محبوس شدن در زندانها تن ميدهند و به اميد وصول به يكى از آرمانهاى مزبور از هيچ تلاشى فروگذارى نمينمايند ؟