نتيجه چهارم

آنچه كه بر پيامبر اسلام وحى شده است ، همانست كه

-----------
( 1 ) سبأ 47

[ 66 ]

بر ابراهيم ( ابو الانبياء ) نازل شده است . اين مطلب در مواردى از قرآن آمده است و پاسخ قاطعانه بر اعتراض كسانيست كه ميگويند : اختلاف اديان در گذرگاه تاريخ چه معنى دارد ؟ يا اديان الهى نيز مانند ديگر شئون بشرى در مجراى تكامل قرار گرفته ، از همه خدائى تدريجا به يك خدائى و يكتاپرستى رسيده است با نظر به آيات مزبور و آن آيه كه ميگويد :

شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً 1 ( براى شما از دين همان را تشريع كرده است كه به نوح . . . توصيه نموده است ) .

بخوبى روشن ميشود كه متن اصلى اديان حقه كه بر پيامبران وحى شده است ، يك حقيقت است . و اختلافات و خصوصيات فرعى متفاوت مربوط به شرايط زمان و محيط پيامبران بوده است كه با روح تصفيه شده و ربانى خود ،

همان خصوصيات فرعى را در ابلاغ متن اصلى اديان مطرح ساخته‏اند ، اين خصوصيات « سفت » نيز ناميده ميشود .