نتيجه ششم آن حالت گيرندگى صاف و ابلاغ دقيق واقعياتى كه بوسيله وحى براى پيامبر كشف ميشد ،
در نتيجه همين دستورات و سختگيرى براى دقت درباره وحى بود كه قرآن از زبان پيامبر ميگويد :
وَ ما اَدْرى ما يُفْعَلُ بى وَ لا بِكُمْ اِنْ اَتَّبِعُ اِلاَّ ما يُوحى اِلَىَّ ( آيه شماره 12 ) ( و من نميدانم چه ميشود بر من و شما ، من پيروى نميكنم مگر از آنچه كه بمن وحى ميشود ) با اين آيه و امثال آن روشن ميگردد كه نزول وحى به پيامبر و ابلاغ آن ، درست شبيه به جريان آب زلال منبع يك رودخانه كاملا تميز و پاك از آلودگيها و قرار گرفتن آن در اختيار انسانها بوده است .