شهادت ميدهم به عبوديت و رسالت محمد ( ص )
اين شهادت ركن دوم دين اسلام است كه هر كس كه به اسلام بگرود ، بايد از روى دليل و برهان ، آن را بپذيرد . معناى اين شهادت چنين است كه اولا بندگى پيامبر اكرم را به خداوند سبحان مىپذيرم . و درباره آن پيشواى الهى افراط و مبالغه نمىكنم ، او جنبه الوهيت ندارد و موجود ازلى و ابدى و عالم و قادر مطلق نيست . بلكه بنده شايسته خداوندى است كه بجهت داشتن لياقت و استعداد گيرندگى وحى الهى ، به عالىترين درجه عبوديت رسيده به مقام والاى رسالت نايل شده است .
اين شهادت در نتيجه تقليد يا عواطف و گرايشهاى خام به محمد ( ص ) نبوده است ،
بلكه معرفتى كامل درباره عالىترين عظمت و امتيازى بود كه امير المؤمنين ( ع ) در وجود پيامبر اكرم دريافته بود .
در سخنان على ( ع ) در نهجالبلاغه و چگونگى رابطه او با پيامبر اكرم ، تسليم و تعظيم نهايى شگفتانگيزى را مىبينيم كه على ( ع ) درباره خاتم الانبياء عليه السلام داشته است . نظير اين تسليم و تعظيم شخصى درباره شخصى ديگرى ديده نشده است .
از اينجا است كه مىگوييم : معرفت امير المؤمنين به آن پيشواى الهى در حدّ اعلا بوده است .
