در چنين شرائطی امام حسين ( ع ) از فداكاری و جانبازی سخن میگويد و بهياران خود بيدار باش ميزند . اين توجيه با لحن قاطع خطبه سازگار نيست . صفحه 154 : حقيقت اينست كه امير المؤمنين ( ع ) وقتی كه عازم پيكار با معاويهمیشود تمام نيروی خود را بكار ميبرد كه معاويه را از زمين بردارد ، و هرچه فعاليت میكند فقط برای همين منظور است و هرگز برای كشته شدن بيروننميرود و برای شهيد گشتن فعاليت نمیكند . سخن در فعاليت برای كشته شدن نيست . صفحه 156 : از آنچه گفتيم روشن شد كه امام حسين ( ع ) از آنوقت كه تصميم گرفتبكوفه برود هر چه فعاليت كرده است در درجه اول بمنظور مقاومت و تشكيلحكومت صد در صد اسلامی و زنده كردن سنت پيغمبر بوده و هيچگاه برای كشتهشدن فعاليت نكرده و بدين منظور حركت نفرموده است . خيلی عجيب است ! صفحه 157 : ولی بعضی افراد چون در زمان بعد از وقوع حادثه كربلا زندگی میكنند بطورنا خودآگاه فكرشان از اول متوجه شهادت امام میشود و فقط آن سخنانی را كهدرباره شهادت آنحضرت است مورد توجه قرار |