سيدالشهدا عليه السلام ، عظمت روح و سلب آسايش از بدن
1 - " متنبی " میگويد :
| و اذا كانت النفوس كبارا |
| تعبت فی مرادها الاجسام |
( 1 ) به طور كلی روحيههای كوچك چون از خود درد ندارند و هدف ندارند ( همهدردها و هدفهايشان درخواستههای جسمانی خلاصه میشود ) و ايده آل ندارند ،تنها را به زحمت نمیاندازند ، به لقمهای كه به دريوزگی تحصيل میكنندقناعت میكنند ، اما روحيههای بزرگ هميشه تن را به حركت وامیدارند و درزحمت و بلاقرار میدهند ، فرقشان شكافته و سرشان بريده میشود . به همينجهت شهادت برای آنها افتخار است ، كه نشانه عظمت نفس آنها است . [در ] اينگونه اشخاص كه روحشان از جسمشان بزرگتر است كار بدن دشوار است. بدن علی اگر میخواهد با روح علی بسازد بايد با نان جوين و شبزندهداریها بسر برد ، احيانا از ناحيه خود علی مجازات ببيند و سر را تویتنور ببرد . تن حسين اگر بخواهد با روح حسين همدم باشد بايد آماده تشنگیبی اندازه باشد ، آماده زير
پاورقی : 1 [ وقتی نفس كسی بلند مرتبه بود تن او در راه مراد آن به زحمتمیافتد ] .
