ترسيم چهره عبادت و عباد در نهج البلاغه در فصل پيش طرز تلقی " نهج البلاغه " از عبادت بيان شد ، معلوم شدكه از نظر نهج البلاغه ، عبادت تنها انجام يك سلسله اعمال خشك و بیروحنيست . اعمال بدنی صورت و پيكره عبادت است ، روح و معنی چيز ديگراست ، اعمال بدنی آنگاه زنده و جاندار است و شايسته نام واقعی عبادتاست كه با آن روح و معنی توام باشد . عبادت واقعی نوعی خروج و انتقالاز دنيای سه بعدی و قدم نهادن در دنيائی ديگر است ، دنيائی كه به نوبهخود پر است از جوشش و جنبش ، و از واردات قلبی و لذتهای خاص به خود. در نهج البلاغه مطالب مربوط به اهل سلوك و عبادت فراوان آمده است ،به عبارت ديگر : ترسيمها از چهره عبادت و عبادت پيشگان شده است گاهیسيمای عباد و سلاك از نظر شب زنده داريها ، خوف و خشيتها ، شوق و لذتها، سوز و گدازها ، آه و نالهها ، تلاوت قرآنها ترسيم و نقاشی شده است ،گاهی واردات قلبی و عنايات غيبی كه در پرتو عبادت و مراقبه و جهادنفس نصيبشان میگردد بيان |