و رشته تسلط دنيا را به گردن خود بيندازد طبعا آخرت را و آنچه مربوط بهآخرت است دشمن میدارد . دنيا و آخرت به منزله مشرق و مغربند كه نزديكیبه هر يك از اينها عين دوری از ديگری است اين دو در حكم دو هو ومیباشند ( 1 ) . علی عليه السلام در يكی از نامههايش مینويسد : ( 2 ) " « و ايم الله يمينا استثنی فيها بمشيه الله لاروضن نفسی رياضه تهشمعها الی القرص اذا قدرت عليه مطعوما و تقنع بالملح مادوما و لادعنمقلتی كعين ماء نضب معينها مستفرغه دموعها ا تمتلی السائمه من رعيهافتبرك . . . و ياكل علی من زاده فيهجع ؟ ! قرت اذا عينه ، اذا اقتدیبعد السنين المتطاوله بالبهيمه الهامله و السائمه المرعيه » " ." سوگند ياد میكنم به ذات خدا كه به خواست خدا نفس خويش را چنانورزيده سازم و گرسنگی بدهم كه به قرص نانی و اندكی نمك قناعت بورزد وآنرا مغتنم بشمارد همانا آنقدر ( در خلوتهای شب ) بگريم كه آب چشمهچشمم خشك شود ، شگفتا آيا اين درست است كه شتران در چراگاهها شكمخويش را انباشته كنند و در خوابگاه خويش را انباشته كنند و در خوابگاهخويش بخسبند ، و گوسفندان در صحراها خود را سير كنند و در جايگاه خويشآرام گيرند ، علی نيز شكم خويش را سير كند و در بستر خود استراحت كند ؟چشم علی روشن ! پس از ساليان دراز به چهار پايان اقتدا كرده است "آنگاه میفرمايد : پاورقی : 1 - نهج البلاغه ، حكمت . 103 2 - نهج البلاغه ، نامه . 45 |