برخورداری از دنيا مستلزم محروميت از آخرت نيست ، آنچه مستلزممحروميت از آخرت است يك سلسله گناهان زندگی بر باد ده است نهبرخورداری از يك زندگی سالم مرفه و تنعم به نعمتهای پاكيزه و حلال خدا ،همچنانكه چيزهائی كه موجب محروميت از دنيا است تقوا و عمل صالح وذخيره اخروی داشتن نيست ، يك سلسله عوامل ديگر است . بسياری از پيغمبران ، امامان ، صالحان از مؤمنين كه در خوبی آنهاترديدی نيست ، كمال برخورداری را از نعمتهای حلال دنيا داشتهاند .عليهذا فرضا از جملهای چنين استفاده میشود كه ميان برخورداری از دنيا وبرخورداری از آخرت تضاد است ، به حكم ادله قطعی مخالف ، قابل قبولنيست . ثانيا اگر درست دقت شود نكته جالبی از تعبيراتی كه در اين زمينه آمدهاستفاده میشود و هيچگونه منافاتی ميان اين تعبيرات و آن اصول قطعیمشاهده نمیشود ، برای اينكه آن نكته روشن شود ، مقدمه كوتاهی بايد ذكرشود و آن اينكه در اينجا سه نوع رابطه وجود دارد كه بايد مورد بررسی قرارگيرد : 1 - رابطه ميان برخورداری از دنيا و برخورداری از آخرت . 2 - رابطه ميان هدف قرار گرفتن دنيا و هدف قرار گرفتن آخرت .3 - رابطه ميان هدف قرار گرفتن يكی از اين دو ، |